Ήρθε ο Ολάντ στην Ελλάδα, είδε τη φτώχεια, την πείνα, την ανεργία, να νοικιάσω, είπε, σ’ αυτούς τους φουκαράδες δυο φρεγάτες να ... έχουνε ένα αλουμίνιο να βάλουνε πάνω απ’ το κεφάλι τους. Ένα μαγέρικο να ψήσουνε κοκοβάν, μια τουαλέτα να κάνουνε μπιντέ, ένα κανόνι να βαρέσουνε, όταν θα ’ρθει εκείνη η ώρα. Μεγάλη η χάρη του κ. Φρανσουά, μόνο που θα πρέπει να είμαστε συνεπείς στις πληρωμές μας, γιατί αλλιώς θα παίρνει κάθε πρώτη του μηνός τον Σαμαρά και θα του φωνάζει σαν την Σαπφώ Νοταρά: «Τα νοίκια, βρε Σαρδανάπαλε, τα νοίκια!».
Μαζί με τις φρεγάτες θα μας νοικιάσουνε, λέει, και τέσσερα ελικόπτερα για να τις φυλάνε, και συγγνώμη, κ. Ολάντ μου, γιατί θέλουνε φύλαγμα οι φρεγάτες, ανήλικες είναι; Εκτός κι αν γνωρίζετε ότι είναι ευεπίφορες εις την ακολασία, φοβόσαστε δηλαδή ότι θα παρενοχλήσουν κανένα αμερικάνικο αεροπλανοφόρο, οπότε pall mall. Εν πάση περιπτώσει, σε χώρα του ΔΝΤ είμαστε, καλό είναι να μας βρίσκονται δυο- τρία ελικόπτερα εύκαιρα, με όλο το σεβασμό στους κ. Σαμαρά-Βενιζέλο-Κουβέλη και άνευ παρεξηγήσεως.
Ως άνθρωπος του πνεύματος και της ηθικής, ο Σαμαράς άδραξε την ευκαιρία της επισκέψεως Ολάντ, για να διαπαιδαγωγήσει την ελληνική οικογένεια. Την οικογένεια τη δική μου, επί παραδείγματι, που όταν έχουμε καλεσμένο για φαγητό τον μπατζανάκη μας, που τυγχάνει δημοτικός σύμβουλος Ιτέας, βάζουμε τα παιδιά να φάνε στο δωμάτιό τους, για να μην ενοχλούν τον υψηλό προσκεκλημένο και κυρίως για να μη σπάσουνε τις τσάινες που μας χάρισε ο Τζάκι Τσαν, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα λαμπαδηδρόμος. Ο Σαμαράς όμως, οπαδός δεδηλωμένος της παιδαγωγικής του Σάμερχιλ, έβαλε να καθίσουν στο τραπέζι του Ολάντ και ο Βαγγελάκης με τον Φωτάκη κι ας ήταν η ροτόντα του Μαξίμου πήχτρα από τσάινες και λιμόζες.
Ο Βαγγελάκης μιλούσε ακαταπαύστως σε μια Γαλλίδα που καθόταν δίπλα του. Και μουά και ξανά μουά και δώστου μουά, μπερδεύτηκε η Γαλλίς, έβγαλε να του δώσει ένα δεμάτι σανό, αλλά ο Βαγγελάκης το αρνήθηκε, για λόγους savoir vivre. «Κατηραμένο savoir, που δεν μας αφήνεις να σαβουρώσουμε!». Ο Φωτάκης καθόταν σιωπηλός, ώσπου ο Σαμαράς με τον Ολάντ άρχισαν να συζητούν για ζητήματα τέχνης, κάτι είπε ο Φρανσουά περί nouvelle vague, νά σου όρθιος ο Φώτης: «Τρέξε, Βαγγέλη, σε ζητάει ο πρόεδρος!». «Γαμώ την ετερογονία των στόχων μου, ούτε να φάει δεν μπορεί κανείς!»
Όλα έβαιναν καλώς, μέχρι που ο Έλλην πρωθυπουργός άρπαξε αιφνιδίως τον Πολλαπλασιαστή και τον έτριψε με δύναμη στη μούρη του Ολάντ! Το πρόσωπο του Γάλλου προέδρου γέμισε μώλωπες κι ευτυχώς που του τράβηξε αστραπηδόν ο Δένδιας ένα φωτοσόπ και τον κατέστησε αναγνωρίσιμο στον μέσο πολίτη.
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου