8.2.13

Επειδή είναι ανίκανοι να αλλάξουν την Ελλάδα...

kourdistoportocali
...ληστεύουν ξανά και ξανά το τσαρδάκι του κοσμάκι-θέλουν 6,5 δις από τα ακίνητα!
Eπειδή είναι ανίκανοι η δεν θέλουν να συλλάβουν την μεγάλη φοροδιαφυγή, επεδή δεν αγγίζουν το Δημόσιο στο οποίο είναι διορισμένοι οι ψηφοφόροι τους, επειδή οι ...
νταβατζήδες δεν τους αφήνουν να κάνουν ούτε μισή αποκρατικοποίηση επανέρχονται ξανά και ξανά στην ακίνητη περιουσία της φτωχολογιάς. Μπροστά στον λήσταρχο Στουρνάρα το χαράστσι του Βενιζέλου θα είναι ένα χάδι. Γράφει σχετικά ο Σπύρος Δημητρέλης στο Capital.gr>
Σανίδα σωτηρίας για τα κρατικά ταμεία θεωρεί τα ακίνητα και τους οφειλέτες του δημοσίου το υπουργείο Οικονομικών. Μετά την απογοητευτική επίδοση στο μέτωπο των δημοσίων εσόδων τον πρώτο μήνα του έτους (υστέρηση 300 εκατ. ευρώ σε σχέση με το στόχο), το οικονομικό επιτελείο θα επιχειρήσει να πετύχει τους εισπρακτικούς στόχους του προϋπολογισμού από τα ακίνητα και τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογούμενων προς το δημόσιο. Πρόκειται ωστόσο για μια προσπάθεια που μοιάζει περισσότερο με άθλο καθώς το συνολικό ποσό που θα πρέπει να εισρεύσει στο δημόσιο ταμείο από ακίνητα και ληξιπρόθεσμα έως το τέλος του έτους ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 6,5 δισ ευρώ ή 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Μπορεί η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών να υποστηρίζει ότι ο συνολικός λογαριασμός από τη φορολογία κατοχής ακινήτων θα ανέρχεται ετησίως στα 3,2 δισ. ευρώ, ωστόσο, φέτος ο λογαριασμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Πιο συγκεκριμένα φέτος το συνολικό ποσό που καλούνται να πληρώσουν οι φορολογούμενοι για την κατοχή των ακινήτων τους ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσό των 4,5 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό θα προέλθει από τα εξής:

- τις τρεις από τις πέντε δόσεις του χαρατσιού (ΕΕΤΗΔΕ) οι οποίες πρόκειται να εισπραχθούν από το δημόσιο εντός του 2013 με την πληρωμή της τελευταίας να έχει προγραμματισθεί για τον Ιούνιο. Από τις τρεις δόσεις του χαρατσιού προϋπολογίζεται ότι θα εισρεύσει φέτος στο δημόσιο ταμείο το ποσό του τουλάχιστον 1,1 δισ ευρώ.

- το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας για το 2011 και το 2012. Το φόρο θα κληθούν να πληρώσουν περίπου 650.000 ιδιοκτήτες, δηλαδή όσοι έχουν ακίνητη περιουσία, σε ατομική βάση, αντικειμενικής αξίας άνω των 200.000 ευρώ. Τα εκκαθαριστικά του ΦΑΠ για το 2011 και το 2012 θα αρχίσουν να ταχυδρομούνται από τον τρέχοντα μήνα και θα πληρωθούν σε τρεις μηνιαίες δόσεις (εξετάζεται να πληρωθούν και σε περισσότερες δόσεις). Υπάρχει η σκέψη στο ΥΠΟΙΚ ο ΦΑΠ 2011 και 2012 να πληρωθεί με ένα εκκαθαριστικό προκειμένου να μην προκληθεί σύγχυση στους φορολογούμενους από τη λήψη πολλαπλών εκκαθαριστικών. Από το ΦΑΠ 2011 και 2012 το υπουργείο έχει προϋπολογίσει ότι θα εισπράξει φέτος το ποσό των 1,2 δισ ευρώ.

- τον νέο ενιαίο φόρο ακινήτων ο οποίος θα επιβληθεί για την ακίνητη περιουσία που είχαν οι φορολογούμενοι στην κατοχή τους την 1-1-2013. Ο νέος φόρος θα αντικαταστήσει το ΦΑΠ και το χαράτσι και κάθε χρόνο θα πρέπει να αποφέρει στο δημόσιο ταμείο το ποσό των περίπου 3,2 δισ ευρώ. Ειδικά για το 2013, εκτιμάται ότι θα αποφέρει το ποσό των 2,1 δισ. ευρώ αφού δεν θα εισπραχθεί στο σύνολό του εντός του έτους. Να σημειωθεί ότι λόγω των πολλαπλών εκκαθαριστικών και του χαρατσιού που θα πληρώνουν οι φορολογούμενοι φέτος, τα εκκαθαριστικά του νέου ενιαίου φόρου προγραμματίζεται να αρχίσουν να αποστέλλονται από τον Σεπτέμβριο και η εξόφλησή τους θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2014.

Ο παραπάνω λογαριασμός επιβεβαιώνεται και από τα προβλεπόμενα στο φετινό προϋπολογισμό. Από τους “φόρους στην περιουσία” προβλέπεται ότι θα εισπραχθούν 3,2 δισ ευρώ στα οποία, όπως σημειώνεται, περιλαμβάνεται η ο ενιαίος φόρος ακινήτων του 2013 και ορισμένες δόσεις του χαρατσιού. Από άμεσους φόρους παρελθόντων οικονομικών ετών (ΠΟΕ) προβλέπεται ότι θα εισπραχθεί το ποσό των 3,3 από τα οποία τα 1,2 δισ. ευρώ αφορούν τις εισπράξεις από τον ΦΑΠ 2011 και 2012.

Τα υπόλοιπα 2,1 δισ ευρώ δεν επεξηγούνται στο κείμενο του προϋπολογισμού αν και αποτελούν ένα πολύ κρίσιμο μέγεθος για την επιτυχή εκτέλεσή του. Σύμφωνα με πληροφορίες από το ΥΠΟΙΚ το ποσό αυτό αποτελεί κατά κύριο λόγω είσπραξη ληξιπρόθεσμων χρεών των φορολογούμενων που δημιουργήθηκε έως και το 2012 ενώ αφορά και πρόσθετους φόρους από ελέγχους για εισοδήματα παλαιότερων ετών (π.χ. έλεγχο εμβασμάτων, άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών). Για να επιτευχτεί ο εισπρακτικός στόχος των 2,1 δισ. ευρώ από τα ληξιπρόθεσμα χρέη η εφορία πρόκειται μέσα στους επόμενους μήνες να σκληρύνει τη στάση της έναντι όσων χρωστούν στο δημόσιο ενεργοποιώντας στο έπακρο μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, όπως κατασχέσεις εις χείρας τρίτων (π.χ. μισθών, συντάξεων, μισθωμάτων, απαιτήσεων από πελάτες), δεσμεύσεις και ρευστοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων κα.


Eδώ βρήκαμε το υπέροχο κείμενο που ακολουθεί>



Καλή φωνή δεν είχα, όμως τραγουδούσα με πάθος. Έτσι στις οικογενειακές συγκεντρώσεις, μού ζητούσαν επίμονα να πω το τραγούδι που ήταν τότε το μεγάλο μου σουξέ. Πρέπει να ήταν πολύ διασκεδαστικό το θέαμα: ένα πεντάχρονο που σηκωνόταν, στεκόταν στο κέντρο της ομήγυρης που αποτελούσαν θείοι θείες και παππούδες κι άρχιζε σοβαρό -σοβαρό να τραγουδάει “Πετραδάκι, πετραδάκι...” προσπαθώντας όσο μπορούσε να μιμηθεί τη φωνή του Μιχάλη Μενιδιάτη. Ένα πιτσιρίκι που μετά από λίγο, εν μέσω χειροκροτημάτων, κατέληγε βουρκωμένο, με σπασμένη φωνή να τραγουδάει κι ύστερα πάνω στη στάχτη, μοναχός μου έκλαψα."

Δεν ξέρω αν ήταν η μουσική του Απόστολου Καλδάρα με το τρυφερό φλάουτο στην εισαγωγή, που με παρέσυρε και με έκανε να λατρέψω αυτό το τραγούδι. Μάλλον όμως περισσότερο με γοήτευε η ιδιαίτερη, γεμάτη παράπονο λαϊκή φωνή του Μενιδιάτη και η ιστορία που διέκρινα πίσω από τους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Έβλεπα μπροστά στα μάτια μου τον ήρωα, ασπρόμαυρο να χτίζει πετραδάκι, πετραδάκι το τσαρδί του, να το ολοκληρώνει με κόπο και ιδρώτα, αλλά αυτό έτσι φτωχικό πού ήταν να μην ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις εκείνης που επέλεγε πλούτη και μεγαλεία αντί της αληθινής αγάπης. Αυτός λοιπόν στην απελπισία του το έκαιγε και στο τέλος έμενε να κλαίει μοναχός του στα συντρίμμια που κάπνιζαν.

Δεν υπήρχε περίπτωση να το ακούσω στο ραδιόφωνο και να μην τρέξω αμέσως να δυναμώσω την ένταση, να κολλήσω το αυτί μου στο ηχείο και να μουρμουρίζω με σεβντά δυσανάλογο της ηλικίας μου τους στίχους, ντουέτο με τον Μενιδιάτη. Kάθε, μα κάθε φορά ακούγοντάς το είχα την κρυφή ελπίδα ότι υπήρχε περίπτωση κάτι να αλλάξει, εκείνη να καταλάβει το λάθος της και να γυρίσει στο φτωχικό τσαρδάκι. Να του πει ότι τον αγαπάει, να τον αγκαλιάσει, και τότε, σε αυτή ακριβώς τη σκηνή να σβήσει σιγά σιγά η μουσική, όπως ακριβώς θα γινόταν σε μια ελληνική ασπρόμαυρη ταινία. Το τραγούδι όμως τέλειωνε πάντα με τον ίδιο τρόπο κι εγώ σκούπιζα τα μάτια μου απογοητευμένος.

Ταυτιζόμουν τόσο με τον ήρωα που νομίζω ότι αργότερα, στις απώλειες που αναπόφευκτα βίωσα, ο πόνος κάθε φορά είχε κάτι από τη χροιά αυτού του παλιού πόνου που ένιωθα στα πέντε όταν μού ζητούσαν και το τραγουδούσα στις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Χθες, με αφορμή την είδηση του θανάτου του Μιχάλη Μενιδιάτη το άκουσα και πάλι μετά από πολύ καιρό. Το τραγούδησα ντουέτο μαζί του και στο τέλος -χωρίς χειροκροτήματα αυτή τη φορά- ήμουν και πάλι βουρκωμένος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: